Vacation!

Hey people!

I want to inform you that I will be taking my vacation in the following weeks (2-3 weeks) so don’t expect an

update any time soon.

Thanks for your views.

Have a great summer!

Lost in the Gameline Part 7

It’s a rare occasion when people are gathered around a house for a pleasant reason.

That was he thoughts when wile returning from work he saw the whole neighborhood gathered around a house. Mr Flishbih’s house to be exact. The most ancient of his neighbors. The police was also there and an ambulance.

-      Whats going on? Whats all the commotion? Did anything happen to old man?

-       Yeah! It seams he was killed! Some one broke in to his house and killed him, he took some valuables and left, about half an hour ago the police came, it seems that he had an alarm system installed, but it was to late. The neighborhood has become dangerous, that isn’t nice at all.

he looked expressionless the scene in front of him, the police scattered inside and outside of the house, some of them bringing the body of the old man to the ambulance while others were asking questions the neighbors.

The came to his house forty minutes later, two officers in uniform.

Did he knew the man?

Did he had knowledge of anything valuable in the house?

Did he had any enemies?

Did anything strange happen in the last days?

Did he knew of any family the old man might have?

Yes, he knew him, as he was sharing the passion of the old mans for books and at older  times chess. He went there once or twice the week to talk about books, writers, and an occasional chess game.

Well he had some pretty valuable books, first editions, old and such.

Not that he knew of.

No, nothing, every thing was completely normal, he was supposed to go to visit him today.

No, strange as it was the old man never talked about family, ever.

When finally the cops left he went to take a shower. Later he sat in front of his pc not doing anything. He was supposed to se the old man today, they would talk about book and they even might have a chess game. How would it go?

He searched his files and found a chess program he used to train with. He set both players to be used by him and started.

1. e4    g5

2. Bc4  Bg7

That was a classic for the old man he loved to play the black in that opening.

3. d4    e6

4. Nd2 Bxd4

5.Nf3   Bg7

6. c3    g4

7. Nd4 d4

8. xd5  xd5

9. Bb3  Nf6

10. c4  c6

11. Ba4

he liked to put pressure on the opponent, make him think that there was a threat where there was none, or if there was it was minimal, that trick gave him the upper hand with inexperienced players but not with the old man.

11. …  Qe7+

12. Qe2 Qe2+

13. Ne2 xc4

14. Nxc4 b5

Yeap that had happened before. The old man could lay some traps.

15. Nd6+ Kf8

16. Bxb5 xb5

17. Nxc8

And there they go back on almost equal ground, almost equal.

17 …    Ke8

18. O-O Kd7

19. Bf4 Rc8

20. Rd1 Ke8

21. Bd6 Ne4

22. Ba3 Rc2

23. Ng3 Nf2

24. Re1+ Kd8

25. Nf5 Bf6

26. Nd6 Bd4

27. Re8 Kd7

28. Nb5 Nh3+

29. Kf1 Rf2+

30. Ke1 …

And it was there that the pc crashed. Not that it mattered the game was long lost for him.

But still anticlimactic.

Ο Ζάλοκ και ο κοντός μέρος 2ο.

Ένα καρβέλι, 2 λουκάνικα, μιάμιση κανάτα νερωμένο κρασί μετά βρεθήκαν να κάθονται στον στάβλο και να ανταλλάσουν ιστορίες. Κυρίως ο Βαρθολομαίος αντάλλαζε. Κάθε προσπάθεια του νεαρού να μιλήσει διακόπτονταν μετά από λίγο από τον νάνο (έμαθε τελικά ο Ζάλοκ την σωστή ορολογία για την φυλή του Βαρθολομαίου) όχι απότομα, καλλιτεχνικά, με τρόπο τέτοιο ώστε ο Ζάλοκ ούτε καταλάβανε καλά καλά τι είχε συμβεί.

            Έμαθε λοιπόν ότι ο Βαρθολομαίος, ένας σπουδαίος πολεμιστής των νάνων εκδιώχθηκε από την πατρίδα του μαζί με την οικογένεια του (ο λόγος δεν ήταν πολύ ξεκάθαρος για τον Ζάλοκ παρότι που ο νάνος προσπάθησε να του τον εξηγήσει) και τώρα γυρίζει τον κόσμο ψάχνοντας δόξα και φήμη καθώς και κάποιο πόλεμο. Επέμενε πολύ στον πόλεμο.

-                     Τα σημάδια είναι όλα εκεί αλλά κανείς δεν τα βλέπει! Παλιά, κάτω από το βουνό μου άρεσε να διαβάζω που και πού ιστορία και οι πόλεμοι ήταν εξαιρετικά ενδιαφέροντα θέματα για μένα. Έμαθα λοιπόν να βλέπω τα σημάδια που τους προαναγκέλουν.

Ο Ζάλοκ τον άκουγε μαγεμένος.

-           Για αρχή μια χώρα έχει πρόβλημα πχ ξηρασία ή κάποιος λιμός, οι γύρο χώρες την παρακολουθούν στενά, κυρίως όμως παρακολουθούν την ηγεσία, πώς χειρίζεται την κατάσταση, τη πιστεύει ο λαός τέτοια πράγματα και άμα δουν αδυναμία, μπαμ! (χτύπησε την γροθιά του στην παλάμη του) ορμούν με τον στρατό, εξαντλημένοι οι άλλοι δεν δίνουν πολύ αντίσταση και επιτιθέμενος παίρνει τα εδάφη και το θέμα τελειώνει εκή αμα είναι μόνο ένας, αλλά σπάνια είναι μόνο ένας που θα κάνει κίνηση, ένας δεύτερος ή και τρίτος στρατός θα φανούν σαν απελευθερωτές και η χώρα θα διαλιθεί από τους πολέμους ο νικητής άμα νιώθει αρκετά ισχυρός επιτίθεται και καταλαμβάνει και τα γειτονικά έθνη και έτσι χτίζονται οι αυτοκρατορίες, από ένα σημείο και μετά δεν χρειάζεται καν να περιμένει για κάποια αδυναμία! Απλά χτυπάει ανελέητα την ποιο αδύναμη χώρα μέχρι να την κατάκτηση. Όλα αυτά βέβαια παίρνουν καιρό και καλή προετοιμασία, το να συντηρείς κατακτητικό πόλεμο δεν είναι αστεία υπόθεση, θες τρόφιμα εξοπλισμό και κυρίως φρέσκους στρατιώτες. Οπότε πριν ξεκινήσει έναν πόλεμο μια χώρα προετοιμάζεται, αγοράζει τρόφιμα και μέταλλα, προμήθειες δηλαδή και όπλα και άλλα πράγματα, όπως άλογα και ξυλεία.

Ο Βαρθολομάιος σταμάτησε και τα μάτια του πλανήθηκαν στο κενό. Με μηχανικές κινήσεις έβγαλε καπνό και μια σκαλιστή πίπα, την ετοίμασε και τότε κοίταξε τον ως τότε σιωπηλό του ακροατήριο.

-           Καπνίζεις μικρέ;

-           Εε; Πως; Ε; Βασικά όχι;

-           Θες να δοκιμάσεις; Κάνει καλό; Σε προστατεύει από αρρώστιες και πονοκέφαλους, να πρέπει να έχω μια ακόμα πίπα. Ψάχτηκε λίγο και τράβηξε μια πίπα, απλή χωρίς σχέδια, την ετοίμασε και του την έδωσε.

-           Πως και έχεις καπνό και πίπες πάνω σου άμα σε ληστέψανε;

-           Χα, μικρέ πρώτα θα χάσω την ζωή μου και μετά τον καπνό μου.

-           Πίσω λοιπόν στον πόλεμο…

-           Ναι πίσω στον πόλεμο. Εγώ που με βλέπεις γυρίζω και όποιος γυρίζει βλέπει. Και αυτά που βλέπω με πείθουν όλο και περισσότερο, καραβάνια με τρόφιμα περνάνε από δρόμους που δεν χρησιμοποιούνται συχνά για να μην πολύ φαίνονται, οι νάνοι άκουσα ότι ξεπούλησαν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά όλα τους τα μέταλλα και σε πολύ καλή για αυτούς τιμή. Οι ομάδες μισθοφόρων είναι ανύσηχες και αυτοί όπως και εγώ μυρίζονται το αίμα στον αέρα.

Και οι δύο μείνανε να κοιτάνε σιωπηλοί την αυγή μια νέας μέρας ο καθένας χαμένος στις δικές του σκέψεις.

-                          εσύ μικρέ πως και είσαι εδώ; Δεν μου κάνεις για ταβερνιάρης όπως και να σε δω.

-                          Ναι, να κοίτα είναι λίγο ντροπιαστικώ, δεν είμαι ταβερνιάρης όπως λες, ήρθα έφυγα από το χωριό μου αναζητώντας περιπέτεια και φήμη, την πρώτη μου όμως βραδιά εδώ ξόδεψα περισσότερα από όσα είχα να πληρώσω και δουλεύω στον κάπελα για να τον ξεπληρώσω.

-                          Αλήθεια ε; πόσα του χρωστάς;

-                          Δύο ασημένια ή ένα φεγγάρι δουλειάς, δεν είναι και τόσο άσχημα και το μισό φεγγάρι έχει σχεδόν φύγει και… είσαι καλά;

Οι ωμοί του νάνου ανεβοκατέβαιναν έντονα και κοιτούσε το πάτωμα με τα χέρια του να κρύβουν το κεφάλι του. μόλις άκουσε τα τελευταία λόγια του νεαρού στηρίχτηκε στον τοίχο και σήκωσε το κεφάλι του, τα μάτια του λάμπανε με μια εσωτερική φωτιά και έδινε μια γενική αίσθηση θυμηδίας.

-                          Ναι, ε; 2 ασημένια για ένα φεγγάρι; Δίκαιο μου φαίνεται; Δεν μου λες πότε έρχεται ο κάπελας θα χρειαστώ το δωμάτιο μου τώρα.

-                          Πρέπει να έχει έρθει πάμε να τον βρούμε.

Review Evil Dead / Army of Darkness.

Before I begin my review on the pile of awesomeness that consist the Evil Dead, I would like to take a minute of your time and apologize for the absence of…. Everything, no short stories, no reviews, nothing new, on my blog for the past week.

  

I am sorry.

It was (and still is) completely unprofessional from my part to simply do nothing for a whole week, there isn’t a specific reason that kept me from writing, but even if there was one, I should at least notify with a post. I didn’t and for that I apologize again.

Back on the review. 

 

 My first face to face encounter with Ash was about 5 – 6 years ago. I stumble upon him from pure luck on a crossover that he had with MARVELS Zombie Earth

“Zombies Superheroes? I say what a MARVELous idea”

(also known as Earth – 2149, because fuck yeah). I read it. I dint like it or dislike it, mostly ignore it.

The reason for that strange behavior was that at that time I hadn’t watch the three movies that consist the begin of this epic journey.

 

Yeap those are the ones.

I say begin because it does continue in the comic and pretty faithfully at the spirit of the movies I must say (well at least the most parts).

The story begins few months after the end of the third movie. Ash has managed to return at his timeline along with his girlfriend from the past, and gets attacked by the zombies right away, he kills them all and ends up in mental institution, because zombies? Yeah right you nutjob!

  You psychotic nutjob!

Long story short he escapes, saves the world by stoping another attempt of the old gods to enter our world, in the process he also ruins the experiments of the Reanimator (another character from horror films as wikipedia informs us). His girl dies in the process but he gets yet again a new one.

See for your self’s if you don’t trust me.

Then he goes back to the cabin in the woods, after that he fights Dracula (yes that one), then he dies and goes to the Marvel Zombie Earth were he dies again? No! The Ash of that earth dies (Ashley G. Williams) while the regular Ash (Ashley J. Williams) lives on (all explained in 3 hectic and needlessly confusing pages).

He finally escapes from that hellhole to end up in the All-Werewolf Marvel universe.

Some crossovers follow with Xena (yes he meets Autolucus and he gets to have sex with Gabriele), Darkman,what? Fredy and Jason? Fredy vs Jason vs Ash?

Fredy vs Jason vs Ash.

Fuck yeah

in a run so awesome that it became a movie? (haven’t seen the movie).

At some point he finally returns to his world. A world flied with possessed persons and zombies and all kind of horrors, in a society that has been completely destroyed, leveled to the ground by…. Ashs evil duplicate.

Now he, The Chosen One has to gather allies to aid him in his fight against the evil monster that he is (or his evil other self is). Also (and most importantly) that happens…

 Just so you know, I happen to find it extremely funny.

Now that’s a nice and beautiful panel.

The story goes on and on and it’s an excellent one. We get hints for “The Chosen One” or “Ones” meet new characters and learn more thinks about the Necronomikon. I really don’t want to make any more spoilers so I cut it here.

Conclusions: READ IT NOW! If you have already read it, READ IT AGAIN!

P.s.: There is word on the street (I mean wikipedia) that a new EVIL DEAD movie is being made, from a movie to a comic to a movie again? one can only hope. 

 When your oun hand gives you the finger....

shit got serious

Ο Ζάλοκ και ο κοντός. Μέρος 1ο

Ή ώρα ήταν τέσσερεις μετά τα μεσάνυχτα. Ο Ζάλοκ πετάχτηκε από τον ύπνο και χτύπησε το κεφάλι του σε ένα από τα δοκάρια τις αποθήκης, ένα λουτρό βομόλοχιων που θα έκανε τους δασκάλους του (θαμώνες του πανδοχείου επί το πλείστον και με τον κάπελα να κάνει δίνει τις δικές του δημιουργικές παρεμβάσεις κατευθυνόμενες στον ίδιο ανά τακτά χρονικά διαστήματα) περήφανους ξεχύθηκε από το στόμα του. Προσπάθησε να θυμηθεί την τον ξύπνησε όταν το ξανάκουσε. Κάποιος κοπάναγε (ήταν πολύ δυνατός ήχος για να χτυπάει απλά) την πόρτα του πανδοχείου. Κατέβητε από το πατάρι του στάβλου και πήγε στον μπόγο με τα πράγματα του για να πάρει το ξίφος του. Μια κρυφή ελπίδα φούντωνε μέσα του ότι στην πόρτα θα έβρισκε ληστές που θα πολέμαγε και τότε δόξα και πλούτη θα ήταν δικά του! χώρια που δεν θα χρώσταγε ποια στον κάπελα.

Δύο λεπτά μετά με το σπαθί στον χέρι πλησίαζε προσεκτικά την πόρτα, από τα γύρο σπίτια ίδι ακούγονταν φωνές και παράπονα για την φασαρία, καθώς και μερικές προτάσεις για το τι ακριβός έπρεπε να κάνει αυτός που χτύπαγε τη πόρτα καθώς και ο πιο στενός του οικογενειακός κύκλος. Τα χτυπήματα σταμάτησαν και μια βαριά και τραχιά φωνή με έντονη προφορά άρχισε να απαντά. Ο ηρωικός μας βάρβαρος κοίταξε πίσω από την γωνία του πανδοχείου σίγουρος ότι θα έβλεπε καμιά εικοσαριά άτομα με έναν γίγαντα για αρχηγό. Η πραγματικότητα ήταν όπως πάντα λίγο απογοητευτική. Ήταν ένας άνθρωπος μόνο. Κοντός. Πολύ κοντός.

Με ένα στεναγμό άφησε το σπαθί να γέρνει στο τοίχο του πανδοχείου και πλησίασε τον μουσαφίρη, ο οποίος μόλις τον είδε σταμάτησε να φωνάζει και γύρισε και τον περίμενε με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος.

-                          εμ πως θα μπορούσαν να σας…

-                          Δωμάτιο και φαΐ.

-                          Ναι αλλά βασικά είμαστε κλειστά και ο κάπελας δεν είναι εδώ…

Ξανά διακόπηκε από τον επισκέπτη του. «Δεν με νοιάζει, ε, ουφ» ανάμικτα συνθήματα πέρασαν από το πρόσωπο, του κύριος κούραση και απογοήτευση, συγνώμη αυτό βγήκε λάθος, άκου φίλε, είναι αργά, πεινάω και πονάω σε σημεία που δεν θα έπρεπε, με ληστέψανε πριν από δυο μέρες και από τότε τα νεύρα μου είναι λίγο τεντωμένα, έχω κάποια λεφτά που τους ξέφυγαν και πολύ λίγη υπομονή, μπορείς να κάνεις κάτι;».

            Ο νεαρός τον κοίταξε, δεν τον κοίταξε όπως κοιτάς στην καθημερινότητα σου κάτι, απλά βλέποντας Τι είναι, αλλά το κοίταξε όπως κοιτάς κάτι όταν θες να δεις Πώς είναι. Κατέληξε ότι ο συγκεκριμένος κύριος είναι μάλλον ειλικρινής.   

-   Έλα μαζί μου, έχω κάτι στο στάβλο να φας και μπορείς να κάτσεις να ξεκουραστείς μέχρι να έρθει ο γέρος.

            Ο σύντομα-πελάτης έγνεψε καταφατικά.

-   Ευχαριστώ μικρέ. Πώς σε λένε;

-   Ζάλοκ ο Γενναίος.

Τα φρύδια του σηκώθηκαν ανεπαίσθητα και ένα χαμόγελο αχνοφάνηκε.

-   Ο Γενναίος ε; μάλιστα, το όνομα μου είναι Βαρθολομαίος, Βαρθολομαίος Ολντμποουν, να το θυμάσαι αυτό το όνομα μικρέ, να το θυμάσαι.

Review on Anita Blake Vampire Hunter.

Hi people!

Today’s review will be slutly different than usually (pun intended).

The reason for that is because today I will walk us through the book series of Anita Blake Vampire Hunter.

The comic will be brought up later on.

Let my tale you something first though.

I was really intrigued when I decide to make a review for this books, one reason was that I wanted to comment on some think other than a comic, another that I liked the series, but a number of issues aroused.

The first was that I was about to criticize another writer, one that I admire, one that is better than me in every possible way, Laurell K. Hamilton.  

 You can find info on her here and here.

I decide to go with it because this isn’t as much as a criticism (Criticism is the practice of judging the merits and faults of something or someone in an intelligible (or articulate) way, as wikipedia  kindly informs me) its more like impressions I had after I read her work. The difference between these tow is as slight as the difference between PC and Mac.

Totally different think I say!

The other issue is that the series of Anita Blake is a long one, 21 books long to be exact, of which I have read only the 20 first. I toyed with the idea of reading the last one and doing the review after, but I decide against it because it wouldn’t change my overall opinion of the series. I will make a separate review on it after I read it. Maybe.

I usually re-read the subject of my review before I write it, or at least a big part of it so I want make some stupid mistake. That said, I cant re-read Anita Blake series before the review due to its massive volume, I fully intended to read them some time later on but I really wanted to make the article now not a year later. If you find any horrible mistake in the article, contact me so I can correct it.

Let us now dive in the sea that is Anita Blake.

The main faces:

Anita Blake: Vampire hunter, Reanimator, Federal Marshal and penguin admirer are only some of the jobs and title she possess, other include The Executioner, Masters Vampire Jean-Claude lover and a plain pain in the ass for her boss (even if she is his star reanimator). Add a bunch of lovers and is surprisingly this girl have time to sleep.

 Jean-Claude: Master Vampire, Anitas lover, he spends his time between been a badass Master Vampire of St. Lois and warring his undead life off because of the Anita and her often ridiculously dangerous plans, well they aren’t always her fault, but what can a ancient All Powerful Vampire Lord can do but worry?

Beside that I mean.

Richard Zeeman: Alpha werewolf, teacher, and possibly a model in his free time, he is in love with Anita but spend his time sulking in the corner because he is….monogamic animal

Reactions of real people, after they heard the above statement.

Bunch of other lovers: I am not gona mention them for two reasons, I don’t remember them, I don’t care fore them. Really I don’t.

Edward, a.k.a. The Death: Da best assassin, he hunts paranormal targets because killing the top animal in our food chain (the human people, the human) is too easy for him.  

Pictured : people weaker than a Master Vampire or an Alpffhahahaha,

nah just kidding, they would kick any vamps ass.

The story, the world and the rest: one word to describe them all. Epic. You want more? Ok, the public knows about vampires, werewolf’s, zombies the whole bunch of them, they are part of the country recognized and protected buy the law, not everybody likes that but that’s life for you.

The points I liked:

1)      Great plot: each book has something new in it, be it a Cro-Magnon Vampire, Vampire secrete police, an old Aztekian Vampire/Goddess, a werechimera, the Mother of Darkness and the Father of Light, my point being that each book has new and fresh material to powder on.

2)      Nice stages: it explains it self, Hamilton stages her scenes at great places, be it a dungeon of madman, a forest, a werebeast lair, caves, crime scenes, each place has the correct vibe. You might find it strange that I find this important but I simple cant like a story (no mater how great) if I haven’t a background to place her in.

3)      Interesting characters: Guilt ridden vampire/werebeast, scared emotionally and physically vampire, big serial killer with victim profile petite black haired woman, sadists, masochist, angry leaders, looming presences, redeeming templar knights everything can be found in here.

The points I don’t like:

1)      Disturbingly huge amount of sex: now that I write it I feel weird, I mean here I am, a guy twenty four years old saying that there is too much sex. Well there is. But you know it still feels weird to say it. What I mean when I say too much sex (or as is more accurate “disturbingly huge amount of sex”). At the first three books Anita made a point to avoid having sex with the gorgeous models that surrounded her because she was a nice catholic girl (even if she change her religion for convenience) and wanted to have a meaning for her, wanted to be in a relationship. At the forth book she finally has sex with Jean-Claude and after that…

I like a good sex scene in a book, I really do, but after the forth book the amount of sex in the books allows us to compare them with porn sites. We see Anita change. She has relationship with one guy (Richard), she leaves him because his is stupid as hell (transforming from human to werewolf on top of a woman, thus covering her in your disgusting fluids and leftovers  (skin and hair), then run off with your pack in the woods without giving a flying fuck for her (hint she is in shock), is we have to admit a deal breaker) and goes to have sex with another (Jean-Claude) and be his lover for some time, then goes with the first guy on a mission and ends up having sex with him too, then the Ardeur comes along and reason takes a coffee break. What is the Aurdeur you ask? Well think of it as a force that leads you to do thinks (sex to be precise) and in return you get power, Anita gets new supernatural powers and her partner… well he kind of gets what he really wants or needs some think like a genie that you need to have sex in order to get the wish…OR you can get raped and then get a wish, because apparently Ardeur doesn’t cares on what some one might want. So while at the start we see a Anita just going out and gathering lovers at some point that stops and she starts to just have random sex with anyone-ANYONE who just happens to be in front of her, be it guards at a the club, bodyguards, ex-boyfriends, GUYS THAT SHE SUMMON FROM ACROSS THE STATE! Ok I get that the Ardeur makes all this stuff to happen and that she does have a problem, that though isn’t an excuse to fill the book with sex! One to two sex scenes? Ok three? Oooook? Four? All of them shown in the fullest? A third of the book rotating around the sex? That’s a little too much on my taste. You really want to put them in there because its essential to the story? Fine mention them, don’t go and disrobe them again and again. They are good on to them selves but they ruin the rest of the book. You give me story, then a chapter on sex, some dialogue and then another chapter on sex and you really expected me to remember the story? Really?

2)      Nothing else: nothing, my only problem is the ocean of bodily fluids that threatens to drown the story and it’s a pity because the story rocks hard.

Here is a photo to watch and relax after the long read.

From the whole series as far my favourite book are from one to four and the ninth one, on  which she leaves her lovers for some months and goes with Edward on a mission. At the latest books Anita manages to somewhat control the Ardeur thus decreasing the sex with anyone (no, not zero, just back to enjoyable levels) and giving a chance at the rest of the story to shine.

In conclusion:

Read the books, take them slow but read them all. I look forward for better stories in the Anita Blake universe.

A Lullabys Review.

Hello everyone!

In today’s review we will talk about fairy tales!

No, not it! I said tales not tails, that was intentional wasn’t it?

No that’s not it either, I don’t even know what that is!

Eeeh, not quite…

No.

Again no! I am saving that for later but lets take a minute to appreciate

 the boo/ I mean the art of this picture.

Fine! We will not talk about fairy tales! We will talk about Lullabies a specific Lullaby to be exact.

Now that’s just mean. Stop it and let me do my job. Ok? Ok.

Yeap folks that’s finally it!

That ladies and gentleman is hands down one of my favorite series. It goes to my own personal hall of comic fame along with Poison Elves, Bone, Ghost Rider and some others that you will learn all about later. But to answer your curiosity The Dark Knight Returns isn’t in there (close but no cigar) neither The Metabarons (couldn’t even read the first issue of that thing).

So why  is this a great and thus successful and long comic series you ask.

Well to tell the truth they aint that long of a series only eight comics have been published as far as I know. The reason for that hubris is that... well I can’t really find any. It might not have good sales, or the artists couldn’t work together or a number of other things. The comic ends before it gives us a solid story.

But it does give us a solid start!

First we are introduced to the characters, Alice a girl from our world that ends up to the wonderland, Cheshire cat, Pied Piper another kid from our world, the Little Red Hood witch happens to be a werewolf along with her grandmother an unexpected gift? From the big bad wolf?, Jimmy Hawkins and his parrot Crew (Crew is the name of the parrot) and Pinocchio.

The comic flirts with questions on friendship, trust and I believe that if it would continue it would get to deeper questions and more become more mature, not in pictures (is easy to be mature just in the pictures), but in the story.

In these few issues we are introduced in a really interesting world, were all the characters from the fairy tales exist but not quite the way we imagined them, some that we know as heroes turns out that they aren’t, we see characters at their weakest and at their best, struggling with their usual problems and/or some new ones.

The artwork is great, actually is one of the best that I have ever seen. Take a look:

(puking rainbows)

Yes I know that there are better artists and sketchers out there but (and as the great Yahtzee put it “it’s a big and sticking but”) a comic art work isn’t all about the sketch in its self, is how the sketch fits the story and more importantly the feeling of the story that the writer wants to give, you might bring the best artist and the best writer and the result would suck bulls if the one couldn’t understand the other.

These guys here are in perfect sync, the artwork is exactly like the story not mature, but not childish either, without a lot of details, but with enough to keep you interested.

As a conclusion: Search for it. I don’t know how I don’t care how, go out there and find these eight issues, find a nice quiet spot, take your favoured coffee with you and enjoy the time that follows.

Ζάλοκ ο Ορεσίβιος του Λοφίσκου Μέρος 2ο.

-         Τι θα γίνει ρε βόδι θα το φέρεις το νερό; ή πάλι χαζολογάς με τα άλλα μαλλακισμένα του χωριού; Ε; όλα τα βόδια την ίδια χρονιά γεννήθηκαν.

Ο Ζάλοκ τον άκουσε και αναστέναξε. Σήκωσε το βαρέλι με το νερό και προχώρησε προς το καπηλειό. Αναρωτήθηκε για πολλοστή φορά πώς κουβάλαγε ο κολόγερος το νερό προτού πάρει αυτόν στη δούλεψή του, το βαρέλι ήταν το διπλό από τον κάπελα και αυτός ισχυρίζονταν ότι σφουγγάριζε όλα τα πατώματα δύο φορές τη μέρα.

Δεν θα πρέπει να ήταν και πολύ καλός στο καθάρισμα μίας και το μέρος ψιλοβρόμαγε προτού το αναλάβει ο ίδιος και τα τραπέζια είχαν μια κολόδη υφή παρότι τα καθάριζε κάθε μέρα με στάχτη και σαπούνι όπως έλεγε, ίσος να ήταν άρρωστος κανά δυό μέρες πριν φτάσει ο Ζάλοκ στο χωριό και δεν μπορούσε να καθαρίσει καλά το μέρος γιατί τώρα τα τραπέζια ήταν καθαρά.

-         Άντε ρε μουλάρι που είσαι; Έχεις ιδέα πόση έχεις ακόμα μπροστά σου;

-         Μάλιστα κάπελα.

-         Άσε τα μάλιστα και κουνήσου! Προτού σφουγγαρίσεις το μέρος καθάρισε το τζάκι, τον φούρνο και τα τραπέζια, μετά να τρέξεις στο σιδερά να πάρεις καρφιά για να συμμαζέψεις την αποθήκη. Τι κάθεσαι και με κοιτάς σα βόδι ρε! Τρέχα μικρέ, τρέχα! Πώς περιμένεις να με πληρώσεις άμα κάθεσαι και με κοιτάς σαν κότα με πονόκοιλο!

Ο περήφανος βάρβαρος κατάπιε τον εγωισμό του και δεν μίλησε, σεβάστηκε την ηλικία του γέρου και δεν του υπέδειξε (όπως θα έκανε σε κάθε άλλον) ότι ήταν αδύνατον να τον κοιτά σαν κότα με πονόκοιλο γιατί πρώτων δεν είχε φτερά και δεύτερον δεν είχε πονόκοιλο.  Αντίθετα έγνεψε θετικά και έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά. Ξεσκόνισε τα ντουλάπια, έβγαλε τις στάχτες από τον φούρνο και το τζάκι και τις έβαλε σε ένα κουβά για να τις χρησιμοποιήσει αργότερα, σκούπισε με ένα πανί τα τραπέζια και ξεκίνησε μετά το σφουγγάρισμα του καπηλειού. είχαν ήδη αρχίσει να έρχονται οι πρώτοι μπεκρήδες όταν πια έφυγε τρεχάτος για να προλάβει τον σιδερά.

Τον συμπαθούσε τον σιδερά του, θύμιζε τους συγχωριανούς του, έτσι ψηλός και γεροδεμένος και αμίλητος σαν βράχος, για κάποιο λόγω οι γηραιότεροι θεωρούσαν μεγάλη υπόθεση να είναι κάποιος λιγομίλητος και σιοπιλός, να δεις πώς το λέγανε… Α! ναι « να μιλάς με τα έργα και όχι με το στόμα».

Τον πρόλαβε καθώς αυτός έκλινε το μαγαζί, με σεβασμό τον παρακάλεσε για τα καρφιά και περίμενε την απάντησή του. ο Σιδεράς τον ζύγισε με το βλέμμα του (αυτόν και το πουγκί του) και τελικά ξανά άνοιξε την πόρτα και το έφερε τα καρφιά. Πήρε τα λεφτά τα ζύγισε με το χέρι του και το έκανε νόημα να φύγει.

Τρέχοντας έφυγε γιατί ίσα που προλάβεναι! Να συμμαζέψει λίγο τον στάβλο για κανά δυό ώρες και μετά για μπάνιο (κάτι μέσα του βόγκηξε στην σκέψη του βαρελιού με το νερό που θα ξανά κουβάλαγε για πολλοστή φορά σήμερα) ώστε να βοηθήσει μετά στο σερβίρισμα, για κάποιο λόγω είχαν περισσότερο κόσμο τώρα απ’ ότι όταν είχε πρωτοέρθει, τι να έφταιγε άραγε;

Αργά το βράδυ, (πίσω στο χωριό του λέγανε αυτή την ώρα νωρίς το πρωί, χα βλάχοι), ξαπλωμένος στο κρεβάτι αναπόλησε την μέρα που πέρασε και σκέφτηκε την μέρα που θα έρθει, της δουλειές και τους πελάτες, του άρεσε κάπως έπρεπε να το παραδεχτεί, αλλά η καρδιά του ήταν ακόμα δοσμένη σε περιπέτειες και δεν έβλεπε την ώρα να φύγει. Ο γέρος θα τον είχε στην δούλεψή του για ένα φεγγάρι και το ένα τέταρτο είχε είδη περάσει, θα πέρναγε και το υπόλοιπο, το χρέος στο πανδοχείο θα σβήνονταν και οι δρόμοι θα ήταν ανοιχτοί πάλι για τον ίδιο.