Ο Ζάλοκ και ο κοντός μέρος 2ο.

Ένα καρβέλι, 2 λουκάνικα, μιάμιση κανάτα νερωμένο κρασί μετά βρεθήκαν να κάθονται στον στάβλο και να ανταλλάσουν ιστορίες. Κυρίως ο Βαρθολομαίος αντάλλαζε. Κάθε προσπάθεια του νεαρού να μιλήσει διακόπτονταν μετά από λίγο από τον νάνο (έμαθε τελικά ο Ζάλοκ την σωστή ορολογία για την φυλή του Βαρθολομαίου) όχι απότομα, καλλιτεχνικά, με τρόπο τέτοιο ώστε ο Ζάλοκ ούτε καταλάβανε καλά καλά τι είχε συμβεί.

            Έμαθε λοιπόν ότι ο Βαρθολομαίος, ένας σπουδαίος πολεμιστής των νάνων εκδιώχθηκε από την πατρίδα του μαζί με την οικογένεια του (ο λόγος δεν ήταν πολύ ξεκάθαρος για τον Ζάλοκ παρότι που ο νάνος προσπάθησε να του τον εξηγήσει) και τώρα γυρίζει τον κόσμο ψάχνοντας δόξα και φήμη καθώς και κάποιο πόλεμο. Επέμενε πολύ στον πόλεμο.

-                     Τα σημάδια είναι όλα εκεί αλλά κανείς δεν τα βλέπει! Παλιά, κάτω από το βουνό μου άρεσε να διαβάζω που και πού ιστορία και οι πόλεμοι ήταν εξαιρετικά ενδιαφέροντα θέματα για μένα. Έμαθα λοιπόν να βλέπω τα σημάδια που τους προαναγκέλουν.

Ο Ζάλοκ τον άκουγε μαγεμένος.

-           Για αρχή μια χώρα έχει πρόβλημα πχ ξηρασία ή κάποιος λιμός, οι γύρο χώρες την παρακολουθούν στενά, κυρίως όμως παρακολουθούν την ηγεσία, πώς χειρίζεται την κατάσταση, τη πιστεύει ο λαός τέτοια πράγματα και άμα δουν αδυναμία, μπαμ! (χτύπησε την γροθιά του στην παλάμη του) ορμούν με τον στρατό, εξαντλημένοι οι άλλοι δεν δίνουν πολύ αντίσταση και επιτιθέμενος παίρνει τα εδάφη και το θέμα τελειώνει εκή αμα είναι μόνο ένας, αλλά σπάνια είναι μόνο ένας που θα κάνει κίνηση, ένας δεύτερος ή και τρίτος στρατός θα φανούν σαν απελευθερωτές και η χώρα θα διαλιθεί από τους πολέμους ο νικητής άμα νιώθει αρκετά ισχυρός επιτίθεται και καταλαμβάνει και τα γειτονικά έθνη και έτσι χτίζονται οι αυτοκρατορίες, από ένα σημείο και μετά δεν χρειάζεται καν να περιμένει για κάποια αδυναμία! Απλά χτυπάει ανελέητα την ποιο αδύναμη χώρα μέχρι να την κατάκτηση. Όλα αυτά βέβαια παίρνουν καιρό και καλή προετοιμασία, το να συντηρείς κατακτητικό πόλεμο δεν είναι αστεία υπόθεση, θες τρόφιμα εξοπλισμό και κυρίως φρέσκους στρατιώτες. Οπότε πριν ξεκινήσει έναν πόλεμο μια χώρα προετοιμάζεται, αγοράζει τρόφιμα και μέταλλα, προμήθειες δηλαδή και όπλα και άλλα πράγματα, όπως άλογα και ξυλεία.

Ο Βαρθολομάιος σταμάτησε και τα μάτια του πλανήθηκαν στο κενό. Με μηχανικές κινήσεις έβγαλε καπνό και μια σκαλιστή πίπα, την ετοίμασε και τότε κοίταξε τον ως τότε σιωπηλό του ακροατήριο.

-           Καπνίζεις μικρέ;

-           Εε; Πως; Ε; Βασικά όχι;

-           Θες να δοκιμάσεις; Κάνει καλό; Σε προστατεύει από αρρώστιες και πονοκέφαλους, να πρέπει να έχω μια ακόμα πίπα. Ψάχτηκε λίγο και τράβηξε μια πίπα, απλή χωρίς σχέδια, την ετοίμασε και του την έδωσε.

-           Πως και έχεις καπνό και πίπες πάνω σου άμα σε ληστέψανε;

-           Χα, μικρέ πρώτα θα χάσω την ζωή μου και μετά τον καπνό μου.

-           Πίσω λοιπόν στον πόλεμο…

-           Ναι πίσω στον πόλεμο. Εγώ που με βλέπεις γυρίζω και όποιος γυρίζει βλέπει. Και αυτά που βλέπω με πείθουν όλο και περισσότερο, καραβάνια με τρόφιμα περνάνε από δρόμους που δεν χρησιμοποιούνται συχνά για να μην πολύ φαίνονται, οι νάνοι άκουσα ότι ξεπούλησαν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά όλα τους τα μέταλλα και σε πολύ καλή για αυτούς τιμή. Οι ομάδες μισθοφόρων είναι ανύσηχες και αυτοί όπως και εγώ μυρίζονται το αίμα στον αέρα.

Και οι δύο μείνανε να κοιτάνε σιωπηλοί την αυγή μια νέας μέρας ο καθένας χαμένος στις δικές του σκέψεις.

-                          εσύ μικρέ πως και είσαι εδώ; Δεν μου κάνεις για ταβερνιάρης όπως και να σε δω.

-                          Ναι, να κοίτα είναι λίγο ντροπιαστικώ, δεν είμαι ταβερνιάρης όπως λες, ήρθα έφυγα από το χωριό μου αναζητώντας περιπέτεια και φήμη, την πρώτη μου όμως βραδιά εδώ ξόδεψα περισσότερα από όσα είχα να πληρώσω και δουλεύω στον κάπελα για να τον ξεπληρώσω.

-                          Αλήθεια ε; πόσα του χρωστάς;

-                          Δύο ασημένια ή ένα φεγγάρι δουλειάς, δεν είναι και τόσο άσχημα και το μισό φεγγάρι έχει σχεδόν φύγει και… είσαι καλά;

Οι ωμοί του νάνου ανεβοκατέβαιναν έντονα και κοιτούσε το πάτωμα με τα χέρια του να κρύβουν το κεφάλι του. μόλις άκουσε τα τελευταία λόγια του νεαρού στηρίχτηκε στον τοίχο και σήκωσε το κεφάλι του, τα μάτια του λάμπανε με μια εσωτερική φωτιά και έδινε μια γενική αίσθηση θυμηδίας.

-                          Ναι, ε; 2 ασημένια για ένα φεγγάρι; Δίκαιο μου φαίνεται; Δεν μου λες πότε έρχεται ο κάπελας θα χρειαστώ το δωμάτιο μου τώρα.

-                          Πρέπει να έχει έρθει πάμε να τον βρούμε.